ทรัพย์ภายในสำคัญกว่าทรัพย์ภายนอก

[อรุณเบิกฟ้า]

ทรัพย์ภายในสำคัญกว่าทรัพย์ภายนอก

ทรัพย์สินเงินทองต่างๆ นั้นเป็นสิ่งที่สำคัญสำหรับชีวิตมนุษย์ อย่างมาก เพราะเป็นสิ่งที่มีผลเกี่ยวข้องกับการดำเนินชีวิตการดำรงชีวิต เราท่านทุกวันนี้จึงได้แสวงหาทรัพย์กันแทบไม่ได้หยุดหย่อน จนบางที เราเองก็ไม่รู้ตนเองว่าเรากำลังทำอะไรอยู่เรากำลังหาทรัพย์มาใช้ประโยชน์ หรือเรากำลังตกเป็นทาสของทรัพย์ภายนอกเหล่านี้

ขอถามตามตรงว่าเราใช้ชีวิตกันคุ้มค่าหรือยัง วันๆ หาแต่เงิน งกงกงก สามงกสิ่งก ห้างก หากันไปจนวันตาย บางคนยิ่งรวยยิ่งงก เถ้าแก่บางรายรวยแล้วรวยอีก ค่าแรงลูกน้องก็กดแล้วกดอีกบีบเอา ประโยชน์เต็มที่ ลูกน้องนับวันจนไปเรื่อยๆ เกิดความเหลื่อมล้ำทางสังคม อย่างมาก ก่อให้เกิดปัญหาต่างๆ ทางสังคมตามมามากมาย เช่น อาชญากรรม การด้อยโอกาสทางการศึกษา การมีนายทุนโกงกินต่างๆ นานา ทุจริตคอรัปชัน

ปัญหาทั้งหลายแหล่เหล่านี้ล้วนเป็นปัญหาจากความต้องการ หรือ กิเลสตัณหาของผู้ที่เรียกตนเองว่ามนุษย์นั่นเอง วุ่นวายไม่เว้น แต่ละวัน สุดท้ายของชีวิตทุกคนคือความตาย ตายแล้วเอาอะไรไปได้ไหม ทรัพย์สินเงินทองที่อุตส่าห์หามาด้วยความยากลำบาก ได้ขนเอาไป ใช้ไหมตอนตาย แล้วโง่ไหมครับ โง่นะผมว่า หาแทบเป็นแทบตายแต่ใช้ ไม่คุ้มค่าใช้ไม่เกิดประโยชน์ สะสมไว้มากด้วยวิธีการต่างๆ นานา อาจจะโกงเขามารวย พอตายแล้วทำอย่างไรต่อ ตายเขาก็เอาเราไปทิ้ง ไม่มีค่าอะไร ลูกเมียร้องไห้ เสียใจต่อเราแค่วันแรกเท่านั้นแหละ ลองเอาศพไว้สักสิบวันไม่ต้องแช่โลงเย็นนะ ยกให้เมียให้ลูก ไม่มีใครเอาแน่ เพราะมันเน่า เขาเกลียดหน้าผี ตายไปแล้วมันจริงใจต่อเราไหม วัวควายเขายังกินเนื้อได้ เนื้อคนไม่มีค่าใดๆ ทั้งนั้น เผาทิ้ง ฝังทิ้ง เอาไว้ให้หนอน มันชอนเล่น ตายแล้วก็หอบเอาบ้าน รถที่ดิน ทรัพย์สิน ภรรยาไปด้วย ไม่ได้ทั้งนั้น

ดังนั้นแล้วให้รีบหาที่พึ่งให้ตนเองคือบุญกุศลซึ่งจะเป็นอริยะทรัพย์ ตามท่านไปได้ทุกที่ ทรัพย์ที่หามาได้ก็แบ่งกินแบ่งใช้ให้มันเกิดประโยชน์ บ้าง แบ่งดูแลพ่อแม่มีพี่น้องญาติมิตร สังคมที่ตนอยู่และสังคมส่วนรวม มันจึงจะเกิดประโยชน์จากการหาทรัพย์อย่างแท้จริง แบ่งให้สังคมบ้าง ท่านอาจจะลำบากในชาตินี้กว่าจะตั้งตัวรวยได้ หากอยากลำบากต่อก็อย่า ทำบุญกุศล ชาติหน้าก็ไปลุยสร้างเนื้อสร้างตัวด้วยความลำบากใหม่ หากฉลาดก็แบ่งทำบุญทำประโยชน์ให้สังคม ชาติหน้าเกิดมาจะได้ ไม่ลำบากเรื่องทรัพย์ จะได้มีเวลาปฏิบัติธรรมเต็มที

อันนี้ไม่ได้มาบอกหรือเน้นเรื่องชาติหน้า ชาติหลัง แต่สอนให้รู้ว่า ควรทำอย่างไร ศาสนาพุทธไม่ได้สอนให้คนอยู่ไปซังกะตายไปวันๆ หรืออยู่อย่างท้อแท้ยอมรับสภาพแห่งกรรม แต่ศาสนาพุทธสอนให้คน พัฒนาตนตั้งแต่ขั้นต้น คือ ละชั่ว เพราะจะทำให้เราลำบากในอนาคต จนกระทั่งถึงพระนิพพาน แล้วแต่ว่าใครจะเลือกเดินไม่มีการบังคับ ใครฉลาดแต่พอควรก็ปฏิบัติเอา ใครฉลาดมากก็เสพแต่สุขอย่างเดียว บุญไม่ทำ รอลงนรกทีเดียวเลย

อาจาย์ ปาล์ม เผยแพร่เป็นธรรมทานเมื่อวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2551
คู่มือหนังสือ เปลี่ยนดวงแก้ไขกรรมด้วยตนเอง